Eenzaam op kantoor

Bij veel netwerkbijeenkomsten, ondernemersdagen of gewoon op de flexplek waar ik schrijf, gaat het vaak over ‘passie’ of ‘het waarom’ (op de Simon Sinek manier). Ik vind dat dus vreselijk moeilijke begrippen.

Wat is passie? Wat maakt iets een passie? Een onstuitbare behoefte om iets te doen? Doodongelukkig worden als je iets een dag niet kunt doen? Of is passie iets minder hoogdravend gewoon dat wat je leuk vindt en waar je ook nog talent voor blijkt te hebben?

Letters

Letters zijn de rode draad in mijn leven. Vanaf groep 3 was ik leesverslaafd. Ik had alle boeken in de ‘bibliobus’ uit voordat ik in groep 8 zat. Als we 1 pagina moesten schrijven voor het klassikale vervolgverhaal, schreef ik er minstens drie. Spreekbeurten waren ook steevast langer dan noodzakelijk. Niet omdat ik het presenteren leuk vond, maar wel omdat ik blij werd van het opschrijven van wat ik ging vertellen.

Ik studeerde journalistiek en communicatie- en informatiewetenschappen. Ik werk als tekstschrijver. Ik ben bij familiebijeenkomsten, zowel droevig als feestelijk, altijd ‘de schrijver van dienst’ (en dan meestal ook de spreker van dienst, wat me een stuk minder goed afgaat). Maar is schrijven daarom mijn passie?

Een dag niet geschreven, is…

Ik ben niet ongelukkig als ik een dag niets schrijf. Bestaan die dagen eigenlijk wel? Al is het maar een boodschappenbriefje, een appje, of een bericht in mijn agenda. Maar schrijven vind ik niet altijd leuk. Soms heb ik er echt geen zin in. Meestal als de klant voor wie ik schrijf het als een noodzakelijk kwaad ziet. “Ik krijg een nieuwe website en daar moeten dus nieuwe teksten op, maar ik weet eigenlijk niet wat ik wil. Kunnen we er vooral veel mooie foto’s op zetten?”

Dus is schrijven mijn passie? Ik weet het niet. En de ‘why’ van wat ik doe? Dat is nog een diepere vraag. Morgen sluit ik aan bij een netwerkontbijt van Woman to Woman waar de gepassioneerde (ja, dat vind ik dus wel) Laura Lazarinni me daar hopelijk meer over kan vertellen. Of nee, waarschijnlijk doet ze dat niet, maar zet ze me zo hard aan het denken dat ik er zelf achter kom.

BewarenBewaren